အျငိ
Posted on 7:54 PM by ၾကယ္ပန္းလူ
အ ျငိ
ေကာင္းကင္ပြင့္ျပီလား
မႈန္၀ါး၀ါးေႏြရာသီေတြ ငါ့အတြက္မ်ားေနျပီ
ဘယ္ကိုေရာက္မယ္မွန္းမသိ
ေလွခါးဆိုရင္ ကိုယ္ကတက္တက္သြားခ်င္တယ္
ဘယ္ကလာ အေမရယ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အျဖဴေတြေဒါင္လိုက္ၾကီး
ကၽြန္ေတာ့္ဇာတာေရာ ရွိေသးလား
နဖူး စာလာမေရးပါနဲ႔
တကယ္ဆိုရင္ ရင္ဘတ္မွာေရးပါ
ျပန္ငံု႔ဖတ္ျပီး
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဖူးပြင့္ခ်င္တာေပါ့
တေယာကိုင္ျပီး လာမၾကည့္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္
ၾကိဳးတပ္တီးခတ္ေနတာ
အဲဒီမိန္းမ
မုိးထိတိုက္ေပၚမွာ သူမေနတယ္
လူညာမၾကီးေပါ့
ကၽြန္ေတာ္သာ “အေရာင္” ဆိုရင္
သူ႔ကို မျမင္ရေအာင္ “ေမွာင္”ပစ္လိုက္မယ္
ရပါတယ္ေကာင္မေလးရယ္
အခုေတာ့၀မ္းနည္းပါတယ္
နင္နဲ႔ငါ နကၡတ္တစ္လံုးစာ ေ၀းခဲ့ျပီ
မေန႔ကေနသာတယ္
ပန္းေတြရယ္
အားလံုး “စံပယ္” ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့
ကၽြန္ေတာ္စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး
ဆရာၾကီးမို႔လဲ သည္းခံခဲ့ပါတယ္
အဲဒီတရားေဟာဆရာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ႏွစ္ဒီဂရီရွိလဲ
သူ႔က်င္တြယ္နဲ႔ခ်ိန္တယ္
ကၽြန္ေတာ္မွိန္ေပးလိုက္ပါတယ္
ရိုင္းတာက ကၽြန္ေတာ္ပါ
ဒါေပမဲ့
သူ ယဥ္ေက်းတာက
ကၽြန္ေတာ့္ကို အေငြ႔နဲ႔ ထိခိုက္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ေျခသံကိုက နည္းနည္းက်ယ္တယ္
ရပါတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကုန္ေအာင္ မစားလုိက္ရင္ ျပီးတာပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ကို မီးပူတိုက္ေပးပါ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်ိဳးမေျပေၾကာင္း
မေန႔ကသိလိုက္တယ္
ၾကယ္ ပန္း လူ
0 comments:
Post a Comment